Detection of Rifampin Resistance in Mycobacterium Tuberculosis Strains Isolated from Iranian Patients by Multiplex PCR

تشخیص مقاومت به ریفامپین در سویه های مایکوباکتریوم توبرکلوزیس جدا شده از بیماران ایرانی به روش مالتیپلکس  PCR

نویسندگان: کیمیا تقوی، پریسا فرنیا، مجتبی احمدی، جمیله نوروزی، مهدی کاظم پور، محمدرضا مسجدی، علی اکبر ولایتی

بیماری سل که ناشی از ابتلا به مایکوباکتریوم توبرکلوزیس می باشد، یک معضل بزرگ در بهداشت جهانی به شمار میآید و با وجود اقدامات وسیع و مبارزه همه جانبه علیه آن در سال های اخیر، روز به روز بر تعداد مبتلایان به این بیماری افزوده می شود، تا جایی که بنابر آخرین اعلام سازمان جهانی بهداشت در سال ۲۰۱۴میلادی، بیماری سل بیشترین تعداد مرگ و میر در میان بیماریهای عفونی را به خود اختصاص داده است.

منشاء مایکوباکتریوم توبرکلوزیس مدتها موضوع مطالعه بسیاری از محققین بوده است. یکی از این مطالعات نشان می دهد که منشاء مایکوباکتریوم توبرکلوزیس مربوط به سه میلیون سال قبل و درآفریقای شرقی بوده است. بنابراین، طبق این مطالعات، آفریقای شرقی منشاء باسیل سل و میزبان انسانی آن بوده است. بقراط در قرن پنجم قبل از میلاد در مورد بیماران مبتلا به ضعف و تحلیل بدن به واسطه درد سینه وسرفه (که عمدتاً همراه با خلط خونآلود بود) نوشتههایی داشته است. درلوحهای رسی عاشوری که در تاریخ ثبت شدهاند نیز به وجود بیمارانی با سرفههای خون آلود در قرن هفتم قبل از میلاد اشاره شده است. فراوانی اسکلتهایی با تغییر شکل آشکار ناشی از بیماری سل در مصر باستان که مربوط به حدود 5000 سال قبل است نشان می دهد که این بیماری در این جمعیت شایع بوده است. همچنین مطالعات گسترده نشان دهنده وجود بیماری سل درحدود 3300 سال قبل در هند، و حدود 2300 سال قبل در چین می باشند. کشف استخوانهای تغییر شکل یافته در مکان های مختلف نظیر ایتالیا، دانمارک و کشورهای خاورمیانه نشان میدهد که سل در حدود 4000 سال قبل در سراسر جهان وجود داشته است. انسانها به آسانی به آسیا و اروپا رسیدند اما، مهاجرت آن¬ها به امریکا به وسیله تنگه برینگ متوقف شد. وجود یخچالها در عصر یخبندان درحدود 12000 تا 30000 سال قبل به طور گسترده این مسیر را غیر قابل عبور کرده بود؛ اما مهاجران سرانجام توانستند از طریق آبهای ساحلی به آمریکا برسند. باستان شناسان مدارکی از وجود سل در آمریکا یافتهاند. درمطالعهای که توسط کونامیو همکارانش در سالهای اخیر انجام شده است، DNAکمپلکس مایکوباکتریوم توبرکلوزیس از مومیاییهای متعلق به 140 تا 1200 سال قبل از میلاد در جنوب آمریکا نیز جدا شده است(4). اروپا به دلیل افزایش ناگهانی جمعیت در هزاره دوم بعد از میلاد و رشد مراکز شهری بزرگ، کانون بسیاری از اپیدمیهای سل در قرن شانزده وهفده میلادی گردید. این بیماری درنیمه اول قرن نوزده در اروپا به اوج خود رسید و یک چهارم اروپاییها در اثر بیماری سل جان خود را از دست دادند. شناخت بیماری¬زایی مایکوباکتریوم توبرکلوزیس با تلاش تئوفیل لائنس(Theophile Laennec) در آغاز قرن نوزدهم آغاز شد و با نشان دادن قابل انتقال بودن این عفونت به وسیله جین آنتونین ویلمین(Jean-Antoine villemin) در سال 1865 توسعه یافت. وی ثابت نمود که این بیماری مسری بوده و چنانچه ضایعات سل انسانی به خرگوش تزریق شود منجر به بروز بیماری در حیوانات نیز می گردد.در سال ۱۸۸۲، این باکتری به وسیله رابرت کخ(Robert Koch) کشف گردید و به همین جهت آن را به عنوان باسیل کخ می نامند. در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم آسایشگاههای مسلولین برای درمان بیماران مبتلا به سل گسترش پیدا کرد. پس ازکشف عامل سل برنامههای سلامت عمومی برای جلوگیری از انتشار این بیماری پدیدار شدند. همچنین، متعاقب جنگ جهانی اول، واکسیناسیونBCG به طور گسترده به کار گرفته شد. دوره مدرن درمان و کنترل سل با کشف ریفامپین، استرپتومایسین در 1944 و ایزونیازید در سال 1952 آغاز شد.