به گزارش Medscape Medical News و بر اساس مقاله ای که اخیرا تحت عنوان " 69 Management of Bronchiolitis in Infants and Children: Summary" درمجله AHRQ Evidence Report Summaries در پایگاه ncbi نمایه شده است، بیمارستان ها به طور گسترده در مدیریت برونشیولیت نوزادان متفاوت هستند.

به التهاب برونشها و انسداد نسبی آنها برونشیولیت گفته می شود و شایعترین بیماری تنفسی ویزدار در کودکان کمتر از ۲ سال است . سن شایع آن بین ۳ تا ۶ ماهگی بوده و بندرت بعد از ۲ سالگی اتفاق می افتد . زمان شایع زمستان و اوایل بهار است شایعترین عامل آن :  RSV= Respiratory Synitial Virus   بوده و ممکن است بوسیله ویروسهای پاراآنفولانزا ، آدنو ویروسها ، مایکو پلاسما و ندرتا کلامیدیا بوجود آید . آتوژنز اصلی بیماری ، ادم تجمع موکوس و بقایای سلولهای اپی تلیوم مجاری برونشیولها و افزایش حساسیت می باشد . شکل معمول و کلاسیک برونشیولیت به این ترتیب است بعد از ۲ تا ۳ روز از یک سرماخوردگی معمولی به تدریج دچار سرفه ، ویز و گاهی تهوع و استفراغ می شود .

ممکن است درجاتی از دیسترس تنفسی نیز داشته باشد بیماری طی ۳ تا ۴ روز به حداکثر خود رسیده ، شبها شدیدتر ، کودک بی قرار ، کم اشتها و دهیدراته می باشد . برخی از کودکان کم سن و سال ممکن است دچار حملات آپنه شوند در حدود نیمی از این بیماران بطور همزمان دچار اوتیت میانی می شوند این ارزیابی در کلیه موارد چه متوسط چه شدید انجام CXRالزامی است که ممکن است انفیلتراسیون خفیف تا شدید دیده شود وجود آتلکتازی در CXRنشانگر شدت بیماری است .

انجام ECGبرای رد میوکاردیت و انجام ABGبرای اقدامات درمانی بکار می رود . انجام CBC  ،  ESR، CRP جهت رد عفونت باکتریال و چک الکترولیتهای سرم و BUNبرای اقدامات پایه جهت درمان بکار می رود . حدود ۵ تا ۱۰ درصد نیاز به بستری در بیمارستان پیدا میکنند که شامل کودکان کمتر از ۲ تا ۳ ماه بیماران با اختلالات زمینه ای . وجود سابقه حملات آپنه ، تنفس بیش از ۷۰ بار ، اختلال تغذیه یا دهیدریشن .

درمان : رساندن O2از طریق اکسی هود یا چادر بصورت مرطوب ، استفاده از بخور سرد در مواقع تحمل کودک ، قرار دادن کودک در زاویه ۳۰ – ۴۰ درجه یا حالات طاق باز با خم کردن سر به سمت عقب ، تجویز مایعات در موارد خفیف دادن مایعات از طریق خوراکی کافی است و در شدت بیماری مایعات وریدی یک تا نیم برابر مایع نگه دارنده به وی داده می شود . 

دادن برنکودیلاتور ها مثل سالبوتامول استنشاقی ، اپی نفرین زیرجلدی بصورت تکرار ۴ ساعته به بیمار به مدت ۴۸ ساعت و سپس بصورت خوراکی برای ۵ تا ۷ روز ادامه می یابد و استفاده از استروئیدها . گاهی استفاده ازG IVI(ایمنوگلوبولین ) سبب کاهش انتشار ویروس و بهبود اکسیژن رسانی می شود آنتی بیوتیک درمانی در صورت وجود شواهد دال بر عفونت باکتریال ، نیاز به تجویز آنتی بیوتیک است در غیر این صورت نیاز به آنتی بیوتیک ندارد .

حدود ۱- ۵ درصد بیماران نیاز به ونتیلاسیون مکانیکی پیدا می کنند پس از بهبودی در کمتر از ۲۰ درصد بیماران ویز یا سرفه یا افزایش هوای ریوی برای چند هفته یا چند ماه تداوم می یابد . هدف از انجام مراقبت های پرستاری و تدابیر درمانی باز نگه داشتن درخت برونشیال محیطی تسهیل خروج ترشحات برونش ها و جلوگیری از ناتوان شدن بیمار است به تغییرات ظاهر خلط ( محتوا ، رنگ ، مقدار ، غلظت و الگوی سرفه ) توجه کنید .

عفونت های باکتریال راجعه را با برونکودیلاتورها تسکین کنید همچنین با پوزیشن مناسب تخلیه وضعیتی را فراهم نمایید . و از دق کردن قفسه سینه استفاده نمایید . برای رقیق کردن ترشحات مایعات خوراکی و یا داخل وریدی به بیمار می دهیم . در صورت عدم موفقیت در موارد بالا استروئید درمانی بکار می رود .

 در مورد اجتناب از محرک های تنفسی به بیمار آموزش لازم داده می شود ( مثل عدم مصرف عطر ، حشره کش ها ، وایتکس و ... ) به خانواده کودک توصیه می نماییم ، در برابر عوامل ویروسی شایع واکسینه شود ( آنفولانزا ، پنوموکوک ) همچنین آموزش داده می شود در مواقعی که گرده گل و گیاه فراوان بوده یا آلودگی زیاد است از منزل خارج نشود چرا که آن موارد ممکن است برونکواسپاسم را افزایش دهد . از شرایط پر استرس که خود سبب بروز یک دوره سرفه می شود اجتناب نماید به کودک و خانواده وی آموزش می دهیم که با دقت مراقب علائم و نشانه های بیماری باشند . تکنیک های تنفسی مانند تنفس دیافراگمی – تنفس با لبان غنچه ای ، تمرین با عضلات دمی وذخیره کردن انرژی را به بیمار آموزش می دهیم .

 

برگرفته از:

Reuters Health Information

www.medscape.com